Generowanie kół zębatych w SolidWorks

Za pomocą makra „Przekładnia zębata” możesz wygenerować model 3D pojedynczego koła zębatego walcowego o zębach prostych lub śrubowych, złożenia składającego się z pary kół zębatych oraz tabliczki na rysunku 2D zawierającej parametry koła zębatego.

Poniżej zaprezentowano okna programu.

Okno makra "Przekładnia zębata" zostało podzielone na 4 sektory.

1. 
   Sektor wprowadzania parametrów pierwszego (bazowego) koła


2. 
   Sektor wyników obliczeń dla pierwszego koła


3. 
   Sektor wprowadzania danych koła współpracującego i przekładni


4. 
   Sektor przycisków sterujących i pomocniczych

Dane do poszczególnych pól wprowadza się z klawiatury komputera lub z pomocniczego panelu w sektorze IV.

Funkcje przycisków w panelu pomocniczym:

• 
  0 . . .9 – cyfry danych,


• 
  20° , 15°, 14.5° – typowe wartości kąta przyporu,


• 
  +/- - zmiana znaku danej,


• 
  C – kasowanie zawartości pola,


• 
  <-- – kasowanie znaku przed kursorem(Backspace),


• 
  Przekreślone C – przywracanie skasowanej zawartości pola (po wciśnięciu C lub dwukrotnym kliknięciu na pole),


• 
  = - przeliczanie parametrów koła,

W różnych sytuacjach tła pól danych zmieniają kolor:

• 
  Jasne tło – można wprowadzić/zmienić wartość


• 
  Czerwone tło – wartość musi być wprowadzona


• 
  Szare tło – wartość wynikowa, nie może być zmieniona (wyjątek patrz dalej ‘Wprowadzanie danych przekładni’)


• 
  Zielone tło – wartość w polu jest równa zalecanej przez program wartości. Możliwa jest zmiana tej wartości


• 
  Żółte tło – wartość jest nieprawidłowa (wykracza poza dopuszczalną granicę). Program ustawia wtedy wartość na graniczną z danego zakresu. Możliwa jest zmiana tej wartości

Uwagi odnośnie działania makra.

1. 
   Kolejność wprowadzania danych jest dowolna, aczkolwiek program kontroluje prawidłowość wprowadzonych wartości i konfrontuje je z innymi zależnymi parametrami zaznaczając ewentualnie żółtym kolorem tła wartości graniczne.


2. 
   Każdą wartość można w dowolnym momencie zmienić.


3. 
   Dwukrotne kliknięcie w polu tekstowym zeruje wartość tej danej. Odtworzenie poprzedniej wartości umożliwia przycisk ‘Przekreślone C’ na panelu pomocniczym, ale tylko do momentu wyjścia z tego pola.


4. 
   Po uruchomieniu programu w nowym dokumencie niektóre parametry przyjmują wartości domyślne.


5. 
   Po wprowadzeniu danych do odpowiednich pól należy kliknąć przycisk ‘=’, po czym nastąpi przeliczenie danych i wypełnienie pól z wynikami. Na ramce okna pojawi się informacja o kompletności danych. Jeśli dane nie są kompletne to generowanie modelu jest niemożliwe.


6. 
   Jeśli wprowadzone dane koła spowodują konieczność wprowadzenia korekcji uzębienia to wyskakuje pomocnicze okienko z wymaganym minimalnym współczynnikiem korekcji i ewentualnie minimalny współczynnik skrócenia (dla uniknięcia ostrych wierzchołków zębów przy dużej korekcji) Okienko to pojawia się zawsze po wciśnięciu ‘=’ gdy wprowadzone współczynniki są mniejsze niż wymagane. Parametry można edytować w tym pomocniczym okienku lub później w głównym oknie. Kliknięcie na ‘Odrzuć’ zamyka pomocnicze okienko i nie zmienia parametrów, natomiast ‘Zastosuj’ zamyka okienko i zmienia ten parametr/y, który jest zaznaczony w okienku.


7. 
   Wprowadzony luz obwodowy ma wpływ na wartość rzeczywistego współczynnika korekcji. To dodatkowe ujemne przesunięcie zarysu nie ma wpływy na odległość osi przekładni, dzięki czemu następuje odsunięcie boków zębów od siebie. Podwójne kliknięcie w okienku wartości luzu obwodowego wprowadza zalecany luz dla danych parametrów przekładni wyliczony z wzoru podanego przez MAAG. Pole rozdziału luzu pozwala przypisać korekcję dla luzu obwodowego do jednego z kół lub po połowie do obu.


8. 
   Jeśli jest aktywny pomocniczy panel to oznacza, że jakaś wartość jest w trakcie edycji i może być konieczne przeliczenie danych. Po przeliczeniu danych panel pomocniczy staje się nieaktywny.


9. 
   Jeśli dane są kompletne to można wygenerować model koła poprzez dwukrotne kliknięcie na ikonkę z kołem zębatym.


10. 
    Model koła może być utworzony tylko w pustym dokumencie części, bez żadnych operacji, gdyż operacje tworzenia wieńca zębatego muszą być pierwsze.


11. 
    Jeśli w części są już jakieś operacje to wymuszane jest tworzenie nowego dokumentu.


12. 
    Gdy chcemy wymusić tworzenie nowego dokumentu to należy zaznaczyć opcję ’Nowa część koła’.


13. 
    Można też tylko zapisać dane koła, bez tworzenia modelu, ale wtedy musi być otwarty dokument części.


14. 
    Jeśli nie ma otwartego dokumentu części to należy kliknąć przycisk ‘Utwórz część’. Uwaga. Zapis parametrów jest możliwy tylko w dokumencie części. Nie musi to być pusty dokument (bez żadnych operacji). Nie można zapisać parametrów do dokumentu złożenia i rysunku. Zapisane parametry mogą być później użyte do tworzenia tabliczki koła zębatego na rysunku części. Jest to przydatne wtedy, gdy tworzymy rysunek uproszczony lub importujemy gotowy model koła zębatego.


15. 
    Makro umożliwia też przybliżoną identyfikację koła zębatego. W tym celu wpisujemy ilość zębów (dla koła bazowego), średnicę zewnętrzną i średnicę stóp. Po kliknięciu ‘=’ program wyliczy wartość modułu normalnego i współczynnik wysokości. Uwaga! Po wyliczeniu wartości, pola średnicy zewnętrznej i średnicy stóp są zablokowane. Dla ponownego odblokowania należy wyzerować wartość modułu normalnego.


16. 
    Przy wykonywaniu modelu koła należy zdecydować czy koło ma mieć zęby proste czy skośne, gdyż później nie można tego zmienić w danej części. Wynika to z zastosowania innej operacji tworzenia wrębu dla zębów prostych jest to zwykłe wycięcie, które wykonuje się szybciej, a dla zębów skośnych (śrubowych) jest to wycięcie po krzywej.


17. 
    Jeśli tworzymy model tylko jednego koła to dokument zapisuje się normalnym poleceniem SolidWorks ‘Zapisz’ lub ‘Zapisz jako’, natomiast przy tworzeniu złożenia pary kół nazwy dokumentów i folder zapisu jest ustalany przez makro.

Wprowadzanie parametrów dla przekładni.

1. 
   Dla zdefiniowania przekładni muszą być wprowadzone wartości dla koła bazowego (sektor I) i dla koła współpracującego (sektor III).


2. 
   Nie wszystkie dane muszą być wprowadzane ręcznie. Po wprowadzeniu ilości zębów dla obu kół przełożenie będzie wyliczone automatycznie. Podobnie jeśli podamy ilość zębów jednego z kół i przełożenie to ilość zębów drugiego koła jest wyliczona automatyczne. Można też podać tylko przełożenie i wtedy program pokaże listę par, które spełniają to przełożenie i odchyłkę rzeczywistego przełożenia od wymaganego. Wykaz par jest ograniczony do ilość zębów zdefiniowanych w polu ‘Max. ilość zębów koła bazowego’. Tą wartość można zmienić. Domyślnie jest 100. Dla wykonania tej operacji należy wyzerować ilości zębów obu kół i po wprowadzeniu przełożenia kliknąć przycisk ‘=’ , a następnie kliknąć na wiersz w liście par, który chcemy wybrać.


3. 
   Zmiana przełożenia po wprowadzeniu ilości zębów obu kół wpływa tylko na wartość ilości zębów koła współpracującego. Ilość zębów jest zaokrąglana do liczby całkowitej a wartość przełożenia jest przeliczana do rzeczywistej wartości.


4. 
   Gdy przekładnia musi mieć określoną odległość osi to należy zaznaczyć opcję ‘Odległość osi’. Można wtedy wpisać wartość do pola. Po wciśnięciu przycisku ‘=’ nastąpi wyliczenie wymaganego modułu normalnego, a jeśli już wpisano jakąś wartość modułu to program wyliczy wymagany współczynnik korekcji jednego z kół przekładni. Ta opcja jest możliwa tylko przy wyłączonej opcji ‘Korekcja P0’.


5. 
   Zaznaczenie opcji ‘Korekcja P0’ powoduje zablokowanie wpisywania współczynnika korekcji dla koła współpracującego gdyż ta wartość jest zawsze równa współczynnikowi korekcji koła bazowego ze znakiem przeciwnym. Ta opcja jest możliwa tylko przy wyłączonej opcji ‘Odległość osi’ i przy niezerowej wartości współczynnika korekcji jednego z kół.


6. 
   W każdej chwili można zamienić miejscami koło bazowe z kołem współpracującym. W tym celu należy kliknąć na przycisk <- Zamień koła ->. Odpowiednie parametry będą przeliczone.


7. 
   Po wprowadzeniu wszystkich wymaganych parametrów przekładni należy dwukrotnie kliknąć na ikonkę z parą kół zębatych. Pojawi się wtedy pole do wprowadzenia ścieżki do folderu dla zapisu przekładni. Można też wybrać folder eksploratorem po wciśnięciu przycisku ‘…’.


8. 
   Po wybraniu folderu należy dwukrotnie kliknąć na przycisk potwierdzenia (zielona fajka) i nastąpi utworzenie obu kół przekładni i złożenia z odpowiednio ustawionymi wiązaniami.


9. 
   Pliki części i plik złożenia są zapisane w wybranym folderze. Uwaga! Przy wprowadzaniu danych ilości zębów koła współpracującego i przełożenia, tła tych pól stają się naprzemiennie szare, ale tutaj ten kolor tła nie blokuje możliwości wprowadzania danych. Kolor tła w tym wypadku informuje jedynie która wielkość będzie wyliczana. Wartość ilości zębów jest zawsze zaokrąglana do liczby całkowitej przełożenie przeliczane ponownie. Jeśli w trakcie tych operacji jakieś pole będzie miało żółte tło, to wynik nie jest jeszcze prawidłowy i należy odpowiednio skorygować parametry.

Funkcje makra w rysunku

1. 
   Jeśli dokument rysunku zawiera widok modelu koła zębatego wygenerowanego makrem w dokumencie części, lub zapisano parametry w części, której widok jest głównym widokiem w rysunku to po uruchomieniu makra odpowiednie pola danych zostaną wypełnione.


2. 
   Można też tutaj zmienić wartości i zapisać je do modelu, ale model koła nie zostanie automatycznie przebudowany. Należy wtedy ponownie otworzyć dokument części i przebudować wieniec zębaty uruchamiając makro.


3. 
   Gdy wszystkie wymagane parametry są wprowadzone to można wygenerować tabliczkę koła zębatego. W tym celu należy dwukrotnie kliknąć na ikonkę z tabliczką. Uwaga! Uruchomienie tworzenia modelu koła lub złożenia przekładni przy aktywnym dokumencie rysunkowym zawsze powoduje utworzenie nowych dokumentów części i złożenia z parametrami wpisanymi do okna programu.


4. 
   Jeśli uruchomimy makro w rysunku, który już zawiera tabliczkę i dane w tabliczce różnią się od tych w modelu to pojawi się okienko z wykazem różnic i włączone zostaną funkcje wyboru parametrów z tabliczki lub z modelu.